Kubuś..[*]

ewelinka

obiecałam że kiedyś o nim napisze ...
Kubuś pudelek miniaturka śliczny mały biały piesek

oto jego historia:
Pewnego dnia przyszła do nas babcia, jako że oddawna planowaliśmy zakup pieska, ale ten którego mieliśmy przygarnąć porwano podczas wakacji Sad

babcia przyszła z dobrą nowina, że u koleżanki z pracy która ma 2 pudelki suka się oszczeniłą Smile

zaczęły się błągania, prośby skierowane do rodziców...po długich namowach sukces, zadzwoniliśmy do tej pani, umówiiliśmy się na obejrzenie piesków Razz

i ewentualnie się zastanowimy ale tak ans urzekły i się mama w nich zakochała Razz

wybraliśmy najbardziej ruchliwego, tego który pierwszy do nas podszeeł Smile

już wcześniej wybrałyśmy dla niego imię i tak Kubuś u nas zamieszkał, żył szcześliwie i zawsze był wesoły zawsze dużo biegał... jedyny problemem było to, iż zawsze płakał gdy zostawał sam
potem w wieku półroku zaczęły się problemy, zapalenie uszu, to dla tej rasy częsty problem niestety naszego psiaka nieominął Sad

. Z tym był spory problem zrobił się nerwowy w okolicy uszu, głowy nikt nie mógł go dotknąć, żeby wyczyścić mu uszy potrzebne było 4 osoby... żeby go trzymać zaczął gryźć jeśli go nie trzymaliśmy, kiedyś zaczął gryźć weterynarza wtedy postanowił, że wyleczy mu uszka pod narkozą. udało sie było lepiej, przez jakiś czas nie chorował znowu był tym samym wesołym pełnym życia KUbusiem. Tak dożył roku znowu ten sam problem uszy.. Sad

ale nie poddawaliśmy się jakoś dawaliśmy radę pielęgnując jego uszka, stał się bardziej osowiały ale powoli widać było poprawe...
tego dnia nie zapomne nigdy, gdy patrze na jego zdjęcia zawsze przed oczami staje mi ta chwila, dla jednych krótka a dla mnie trwała wieczność.. jak najgorszy sen... tylko tu po przebudzeniu nie było wszytsko ok Sad

pojechaliśmy na wycieczke rowerową Kubuś biegł cała drogę do babci (bo tam miał zostać zawieziony jak my pojedziemy gdzieś dalej) wszystko było dobrze, wracaliśmy zadowoleni ... Sad

ale on zauważył, że po drugiej stronie jakiś facet jedzie na rowerze... myślał że to mój tata kóry wtedy był w niemczech Sad

chciał do niego biec....do niego udało mu się do biec ale jak spostrzegł że to nie on nie jego pan chciał wrócić do nas ....wszsytkie samochody się zatrzymały..każdy miał cichą nadzieje że się uda...dzieliło go od nas jakieś 2 metry....nadjeżdżał autobus..niewiedział czemu wszystkie samochody stoją, niezdążył zachamować..Kubuś nie przeżył to stało się tak szybko...a ja tam stałam i nie mogłam nic zrobić, zginął an moich oczach zginął z miłości..bo kochał i chciał mieć nas całą rodzinę razem....;/ wracając ledwo dojechałam do domu... cały czas płakałam i nie moglam sie z tym pogodzić ..przecież był taki młody Mad

niezapomne też słów mojej siostry mówiła że może to i lepiej bo tam w psim niebie nie będą mu dolegały uszka że będzie zawsze zdrowy.....
KUBUŚ[*]
przepraszam za jakoś zdjęć ale robiłam zdjęcie zdjęciom

ehhh i znowu się popłakałam Sad

Nenusia

Biednactwo, a jakie śliczne....;(
[*][*][*]

psiara

rzeczywiscie,smutne Sad

[*][*][*]

Karolcia

Przykro mi Ewelina. Ja też straciłam 'przyjaciółkę', ale mnie tam wtedy nie było. Dowiedziałam sie dopiero po roku. Ciężko mi to wspominać...

ewelinka

każde odejście zwierzaka jest dla właściciela ogromnym, strasznym przeżyciem ;(... moze tam mu lepiej...

psiara

napewno.. tam nie ma smutku..jest tylko radosc i oczekiwanie na spotkanie swych bliskich po latach..